بود اول آن خجسته پرگار
نام ملکی که نیستش یار
دانای نهان و آشکارا
کو داد گهر به سنگ خارا
دارای سپهر و اخترانش
دارنده نعش و دخترانش
بینا کن دل به آشنائی
روز آور شب به روشنائی
سیراب کن بهار خندان
فریادرس نیازمندان
وانگه ز جگر کبابی خویش
گفته سخن خرابی خویش
کاین نامه زمن که بیقرارم
نزدیک تو ای قرار کارم
نی نی غلطم ز خون بجوشی
وانگه به کجا به خون فروشی
یعنی ز من کلید در سنگ
نزدیک تو ای خزینه در چنگ
من خاک توام بدین خرابی
تو آب کیی که روشن آیی
من در قدم تو میشوم پست
تو در کمر که میزنی دست
من درد ستان تو نهانی
تو درد دل که میستانی
من غاشیه تو بسته بر دوش
تو حلقه کی نهاده در گوش
درد من و می در آبگینه
ای تاج ولی نه بر سر من
تاراج تو لیک در بر من
ای گنج ولی به دست اغیار
زان گنج به دست دوستان مار
ای باغ ارم به بی کلیدی
فردوس فلک به ناپدیدی
ای مرهم صد هزار سینه
درد من و می در آبگینه
این چوب که عود بیشه تست
مشکن که هلاک تیشه تست
ای در کنف دگر خزیده
جفتی به مراد خود گزیده
نگشاده فقاعی از سلامم
بر تخته یخ نوشته نامم
یک نعل بر ابریشم ندادی
صد نعل در آتشم نهادی
نه هر که زبان دراز دارد
زخم از تن خویش باز دارد
سوسن از سر زبان درازی
شد در سر تیغ و تیغ بازی
یاری که بود مرا خریدار
هم بر رخ او بود پدیدار
آنچه از تو مرا در این مقامست
بنمای مرا که تا کدامست
گر عاشقی آه صادقت کو
با من نفس موافقت کو
در عشق تو چون موافقی نیست
این سلطنتست عاشقی نیست
تو فارغ از آنکه بی دلی هست
و اندوه ترا معاملی هست
گر من شدم از چراغ تو دور
پروانه تو مباد بینور
گر کشت مرام غم ملامت
باد ابنسلام را سلامت
ای نیک و بد مزاجم از تو
دردم ز تو و علاجم از تو
هرچند حصارت آهنین است
لؤلؤی ترت صدف نشین است
عشق تو رقیب راز من باد
زخم تو جگر نواز من باد
با زخم من ارچه مرهمی نیست
چون تو به سلامتی غمی نیست
خدواندا دوستانی دارم که در اعماق قلبم جای دارند آنان شایسته محبتند و یادشان مایه آرامش است در میان خلق عدن خیرند و دارنده پاکترین خصوصیات؛پس ای خدای من آنان را اکرام کن و به صفات نیک آنان بیفزای.
سلام خدمت دنی عزیز
منمون از تمام لطف و محبت تو امیدوارم که این دعا های شما در حق من کارساز شه و من هم برای تو بهترین از خداوند بهترین آرزوها را دارم