سلام به همه دوستان

نمی دونم از کجا باید براتون شروع کنم

از دوری یا از تنهایی یا .... به هر حال امسال پاریس در ماه اوت یا بهتر بگم اگوست خیلی خلوت شده و تمام دوستان به ایران سفر کردند و سعید ماننده و حوضش

خلاصه جاتون حسابی اینجا خالیه سعید هست و ۲ عدد آپارتمان خالی از سکنه  

طبق معمول منم هم در اینجا دارم خودم را برای سال آخر تحصیل آماده می کنم که به حول و قوه الهی سال بعد درسم را تا به منزلگاه اول برسانم تا ببینم آیا می شود به ایران آمد یا نه  

از اخبار ایران که مطلع می شوم کمی ذهنم مشغول می شود و نگرانی هایم کمی بیشتر می شود نمی دانم که چرا ما ایرانی ها یا بهتر بگم خاورمیانه هیچوقت نباید روی آرامش ببیند ؟چرا باید این اروپایی ها در همه حال به فکر تفریح و خوشگزانی و شادی باشند و ما همیشه به دنبال غم و استرس و نگرانی.

علت چیست؟

آیا فکر نمی کنبد که عدم تعامل ما با دنیای خارج باعث شده است که از دیگران دور شویم و در لاک خود فرورفته ایم و دنیای کوچک خود را مدینه فاضله می پنداریم و فکر می کنبم که همه دنیا در اشتباه وغفلت به سر می برند و ما .... 

چند روز پیش یک کلیپ از اعدام دو مرد و یک زن را در تبریز ،دیدم که در یکی از سایت های پربیننده جهان گذاشته شده بود که بعد از اعدام این ۳ نفر، مردم با ندای الله اکبر به  شادمانی می پردازند  و ایران عزیز ما را و از همه بدتر مردم عزیز کشورم را مردمی بی رحم وجنایت کار معرفی می کند .

 به نظر شما من به این مردمان اروپای که حتی حاضر نیستند در برخورد با حیوان خانگی خود از الفاظ تند و زشت استفاده کنند، چه طور می توانم توضیح دهم که آن سه نفر از بدترین آدم های روی زمین بودند که استحقاقشان بیشتر از مرگ بوده که باید اینطور در ملع عام با آنها برخورد شود .

آیابا صدام حسین یا دیگر جنایتکاران جنگی هم اینطور برخورد شده است ؟

آبا بهتر نبود که اعدام را در خفا و حداقل دور از چشم دوربین های جنجال آفرین غربیان که از هر فرصتی برای بد جلوه دادن مردم  ایران و خشونت طلبی اسلامی دریغ نمی کنند، اتجام گیرد .

  مگر نمی دانید که اینها از رافت و عطوفت اسلامی چیزی نشان نمی دهند و فقط از خشونت اسلامی نشان می دهند و ما هم اسباب تبلیغاتی آنها را،  با برگزاری مراسم هر چه با شکوه تر و اسلامی تر مفت و مجانا برای انان مهیا می کنبم که دیگر نیازی به هرینه کردن فیلم های هالیودی نظیر ۳۰۰ نباشند.

جای بسی بسیار بسیار تاسف است .

به هرحال تا شما دوستان عزیزم جای من نباشید شاید درک کردن صحبت های من برای شما کمی دشوار باشد و برای همین دوست دارم زودتر درهای کشور به روی تمام جوانان ایرانی باز شود تا همه زندگی در خارج از کشور را تجربه کتتد تا در آینده ای نه چندان دور با هم ایرانی اسلامی و دوست داشتنی و پیشرفته خود را بازسازی کنیم .